Zmrok zapada coraz szybciej, obiad nie może się w trzewiach dobrze ułożyć, a już trzeba startować. Przy ograniczonym czasie nie ma co kombinować z trasą, tylko ruszyć w znane tereny. Jedyną nowością byłą próba znalezienia alternatywnego dojazdu przez Wyspę Pucką do Autostrady Poznańskiej. Ulicę Marynarską ( z beznadziejnych płyt) zmieniłem na Dobrej Nadziei. Okazała się ona być drogą gruntową z wielkim dziurami dodatkowo, po ostatnich opadach, wypełnionymi wodą. Odcinek ten zaniżył moją średnią. Podjazdy w Puszczy Bukowej na blacie. Nogi dają radę, ale serducho dostaje popalić.