Nadszedł czas na przepalenie przewodów. W planie była setka, albo ciut więcej. Trasę ustaliłem tak, aby zaliczyć "Wstęgę Ińską" - drogę między Kozami a Ciemnikiem. Tym razem jednak nie delektowałem się odgłosami przyrody, nie puszczałem kaczek i nie karmiłem łąbędzi ;), lecz starałem się jechać mocno. Pierwszy raz zdecydowałem się na jazdę ze słuchawką w prawym uchu. Nie , nie kontaktowałem się z dyrektorem sportowym, ale słuchałem muzyczki. Muszę przyznać, że dzięki temu czas szybciej upływa, nie stwierdziłem też jakichś zagrożeń dla mojego bezpieczeństwa. Było OK. Wspomnianą trasę do Ciemnika zachowałem w mojej pamięci jako odcinek z dość sporymi podjazdami, ale jadąc teraz lekko się "rozczarowałem". Miałem ochotę na poważniejszą wspinaczkę. Spore odcinki jechałem pod wiatr i na 85 km, tuż przed Maszewem, złapał mnie kryzys. Dopomógł batonik musli i zmiana kierunku jazdy, bo od Maszewa jechałem na południe. Forma daleka od ideału, ale przy wysokim tętnie stówkę wytrzymuję.